Stadswandeling Westerpark-Spaarndammerbuurt op 22 september 2017.
Verzamelen op perron 3 station Alkmaar, vertrektijd 12.31 uur. Yvonne rijdt de trein meldt een HC-er achter mij. Tot vanmorgen wist ik als “buitenstaander” nog niet wat een HC-er was en dacht dat SOVA sloeg op een ligbank.
Een zacht miezerig regentje, als een jonge telg van de plensbuien die we de afgelopen weken gehad hebben, vergezelt ons bij het instappen en zal verschillende keren deze dag terugkeren. Maar dat mag de pret niet druk.
Zeventien man (nog geen gender-neutrale uitdrukking voor gevonden) kapen een bijna lege coupé en als de trein optrekt breekt het gekakel los. De andere reizigers vluchten weg bij het volgende station. Dat Yvonne de trein rijdt, blijkt te betekenen, als ik haar later door “ons” treinstel zie gaan, dat ze de trein loopt!? Hé lekker ding!!, roept een van haar collega’s. Ieder vakgebied heeft zo zijn eigen aardigheden.
Vanaf CS Amsterdam nemen wij bus 61, kan ook 62 geweest zijn, richting Westergasfabriek.
In de trein heeft onze lopende wandelgids Ton van der Jagt verteld wat ons vandaag te wachten staat: verrassende, voor de meeste van ons, onbekende plekjes in dit gedeelte van Amsterdam.
Op het Westergasfabriek terrein staan nog oude gebouwen die onder Rijksmonumenten vallen.
Na de ontdekking van de gasbel rond Slochteren was het terrein in onbruik geraakt, maar nu bruist het er weer van de nieuwe activiteiten. Er zijn studio’s in gevestigd: bijv. voor de praatprogramma’s “Pauw” en “De Wereld Draait Door”. Daarnaast veel horeca. Wij krijgen in een mooi oud pand, “de Bakkerswinkel” genaamd, koffie met of zonder (naar keuze) gebak als start versterking.
Het Westerpark achter het oude fabrieksterrein is prachtig en kan de concurrentie met het Vondelpark gemakkelijk doorstaan. In dit park bevindt zich de grootste diversiteit aan bomen van heel Europa!, vertelt Ton.
Op het Nassauplein staat Domela Nieuwenhuis met de vuist omhoog als standbeeld te preken tegen de Koning, de Kerk, het Kapitaal, de Kazerne en de Kroeg. Dat laatste vind ik persoonlijk niet meer van deze tijd.
Onder het viaduct door, via de Spaarndammerbuurt, opgezet voor de havenarbeiders, zien we de plek waar vroeger de grote Maria Magdalenakerk stond die in 1967 wegens de slechte staat van het gebouw gesloopt is. Op de hoek van de Zaanstraat-Polanenstraat staat het Gemeente Badhuis uit 1916, nu badhuis voor Oosterse vrouwen.
Even verder zoeken we naar het standbeeld voor de vliegers van de neergestorte Amerikaanse bommenwerper in die buurt. Niet te vinden. Onze gids was er speciaal voor teruggegaan omdat hij het de eerste keer ook niet kon vinden. Blijkt het een kleine plaquette te zijn ergens aan de muur van het flatgebouw. Achter mij hoor ik iemand zeggen: “dat kan ik zonder bril niet lezen, hoor”. Zegt een ander: “met bril ook niet”. En dan roept er een: “probeer eens een wc-bril.”
Langs het Suikerplein gaan wij met de groep op het bruggetje over de Van Noordtkade staan voor de onuitwisbare groepsfoto. Over de Spaarndammerdijk komen wij op de plek waar vroeger de Houthavens lagen. Daar wordt nu enorm veel nieuwbouw gepleegd. Een optrekje van ca. 1.400 m2 is te koop voor € 17.000,– p/m2. Het “schijthuis”, zo genoemd door de buurtbewoners, is verkocht voor ruim 15 miljoen.
Het Zaanhof, het Zaandammerplein, de Houtrijkstraat, de Hembrugstraat laten prachtige staaltjes van de Amsterdamse School bouwkunst zien (o.a. het prachtige “Schip”) en andere architectonische hoogstandjes.
Onze gids Ton van der Jagt heeft zoveel uitgelegd dat wij begrijpen dat het de hoogste tijd wordt dat hij een drankje kan gebruiken. Wij hebben daar geen bezwaar tegen gemaakt.
Na de pauze een klein stukje terug naar Zaanhof waar op 4 mei de jaarlijkse herdenking wordt gehouden met zelfs Russische vlaggen (als teken van de communistische inslag van deze buurt).
Via het Spaarndammerplantsoen en de Spaarndammerstraat met zijn bijzondere woningen komen wij aan het einde van deze schitterende wandeling.
Als afsluiting gaan wij samen eten in het echte Amsterdams eetcafé “Rosereijn” aan de Haarlemmerdijk. Elke nieuwe “buitenstaander” wordt gevraagd of die een stukje wil schrijven over deze wandeling voor het SOVA-blad. Gevraagd is misschien niet het juiste woord. Je bent het bijna verplicht. Maar ik heb het met plezier gedaan en wil hierbij onze deskundige gids namens de gehele groep nogmaals bedanken voor deze leerzame, prachtige wandeling. Zelfs van de miezerige regentjes hebben wij daardoor weinig last gehad.
Peter Lute.
